24 Haziran 2010 Perşembe

Ey beni benden alan ilk ve son AŞK(C.C)

Yine yağmur yağıyor. Yine bulutlar hüzün selinin mürekkebinde, siyahı boyadı gökyüzüne.
Bulutlar baharın sevdasına ön hazırlık yapıyor. İnsan yanılmanın baharında siyah bulutlar çağırıyor.

Bugünün sevdasında bir baharı daha bitirdi gönül. Ve cumaydıya ve Sana aşktıya. Öylesine dalmışken ben ve deniz dışında vurgun yemişken ben… Ve Sendin baharın solan yüzünde açan kır çiçeğim(c.c) sevda rengim ve ey sevgili Rabbim(c.c)

Donarken bakışlarım ötelerin ötesine. Ve dalmışken bu akşamın pencereye vuran soğuk yüzüne. Sözlerim kalmışken kafiyesiz ve kalmışken öksüz yetim. Yüreğimin görünen yüzünden sayfalar bir bir yırtılırken geçmişe, ağlıyorum şimdi hicran ile sezsizce.

Donuk bakışların buz karası sevdasında bir güneş daha batırmak. Aldanmak ve aldanışların şafağında bir zemheri yudumlamak. Kar beyazında kor kırmızısının ateşinde yanmak. Yanmak ve Sana(c.c) yakılmak seherinde baharın.

Secde aydığında hüzünleri aşka çeviren Yüz(c.c). Gel ki gönlüm yığınlar arasında öksüz.

Mürekkebin karasına hicran boyadılar. Dokuduğum halının son ilmiğine hasret sardılar.

Hal perişan kal perişan bende ki ben perişan. Ey aydınlığın gül güzeli (s.a.v) vur yüzüme güneşten sıcak. Ruhum senin ellerine muhtaç. Ağlamam ki bilsen sana ihtiyaç.

Ey beni benden alan ilk ve son AŞK(C.C) .

Hiç yorum yok:

Şeriat

Yusuf Kaplan 12 Kas 2021, Cuma İslâm antropolojisinin kaynağı olarak din ve şeriat ya da pınar, ırmak ve umman Önce şu: Türkiye’de, “ş...