Elif gibi olmak

Elif gibi olmak. Şu yuvarlak dünyaya inat dimdik durmak. Doğru olmak ve dosdoğru yürümek patika yollarda. Bir başak gibi salınmak nazlı nazlı rüzgârla. Minareyi andırır suretiyle her daim şahadeti vurgulamak.

        Elif olmak; kar tanesi kadar soğuk, bir o kadar narin olmak.

        Elif olmak; Hırçın dalgalar kadar asi, durgun sular kadar mağrur olmak.

        Elif olmak; Güneş kadar yakıcı, bir o kadar aydınlık olmak.

        Elif olmak; Başı çekmektir. Zorluklara, sıkıntılara dur deyip her yerde her suretle ve her daim “işte buradayım” diyebilmektir.

        Ve işte buradayım diyerek varlığını zirveye ulaştırıp ALLAH lafzına yaşam vücudunu giydirebilmektir.

        Tırtıl olarak halk olmak ve tırtıl olarak düşmek yollara. Ufuklara ulaşmak için, yaradılışın özündeki gayeye ulaşmak için ve bir gün kelebek olarak aydınlık geleceğe ulaşmak için. Dedik ya elif gibi olmak diye, sürünerek dahi olsa hedefine dosdoğru yürümek. Güneşli güzel günlere kanat açmak.

        Elif olmak, beklide zıtlıklardaki ahengi yakalayıp karşıtlıklar kamusuna hayatın anlamına dair imgeler bırakmak.

        Zümrüdüanka gibi yaşamak ve hayata gözlerini kapamak. Sonsuza ulaşmak. Ölmek, ölümde doğumla buluşmak. Kendi külünden yeniden kendini yaratmaktır. Elif olmak.

        Elif olmak; bilinmez diyarların bilinmez yollarından geçerek Kafdağı’na ulaşmak. Dahası Kafdağı’nı da aşıp arkasındaki bilinmezliklere ulaşmak.

       Tüm yoklukları içine çekmek, acıyı, derdi, tasayı silmek ve hayata mutluluk serpmektir elif olmak.

       İçine giren bir kum tanesinin verdiği ızdırapla kavrulmak ve istiridye olmanın verdiği çaresizlikle göğüs germek ve savaşmak. Gitgide büyüyen acılara karşı dayanmak. Dayanmak ve acıları güzelliklere çevirmek.

       Ve bir inci var edebilmek, kum tanesini inciye dönüştürebilmek. Lüzumsuzken ona paha biçilemez bir değeri yükleyebilmektir elif olmak.

       Elif olmak; Sarp kayalarla örtülü uçurumların kenarında açan bir çiçek olabilmek ve hayatı enginlerden seyretmek.

       Elif olmak; Bir arı gibi her çiçeğe konabilmek ve her çiçekten bir pay alabilmektir.

       Elif olmak; Karanlıklara kamer gibi parlayabilmektir.

       Elif olmak; Akıntıya karşı kürek çekebilmektir.

       Elif olmak; Kuru topraklarda yeşerebilmektir.

       Elif olmak; Baharla coşabilmektir.

       Elif olmak; Hayata anlam verebilmektir.

       Elif olmak; Elif olarak var olabilmek, elif olarak öle bilmektir. Elif olarak yaşayabilmek ve her daim ELİF olarak kalabilmektir.

İncecikten bir kar yağar

Tozar elif elif diye

Deli gönül abdal olmuş

Gezer elif elif diye

 ****

 “Elif” olmak zordur
Çünkü “Elif” olmak,
Yuvarlak bir dünyada dik durmanın
Dik ve önde belki acıyla
Ama vazgeçmeden durmanın
Dünya ne kadar dönerse dönsün,
Olduğu yerde kalmanın adıdır “Elif” olmak.
……
Dostum, bilir misin, “Elif” bağlanmaz kendisinden sonraki harfe…
Sadece kendinden önceki harfe bağlanır;
En önceki’ne belki de;
Sen, dünyana sonradan girenlere sıkıca bağlandığın vakit “Elif” olmaz adın
Sanırsın ki o zaman üzerindeki zorluklar kalkacak;
Ama herkes yüklenir üzerine
Yardımsız yar’lar doluşur dünyana
“yardımıyla gelen yar” gitti diye…

Mevlânâ